قانون- امید فراغت / کارشناس ارشد علوم سیاسی
در هر جامعه ای مردم به واسطه عملکرد تصمیم سازان و تصمیمگیران ، بسيار زود به تفاهم می رسند و به عبارتی فهم مشترکی را از حال و قال حاکمیتها پیدا می کنند و در بيشتر مواقع یک نوع آشتی نانوشته در بین بيشتر مردم در جوامع مختلف وجود دارد.
مردم همواره نقش مردم را بازی می کنند و نه نقش حاکمیتی را، اما حاکمیتها در عین اینکه نقش حاکمیت را بازی می کنند می توانند نقش مردم را نيز بازی كرده و در این نقطه است که ذهن مردم دچار بههم ریختگی و تناقض می شود!
همواره بین نقش حاکمیتی و نقش مردمی تفاوت است و در نقاطی که حاکمیتها ناچار می شوند همزمان، نقش دوگانه حاکمیتی و مردمی را بازی کنند ، نقش از دستشان خارج شده و صاحب یک نقش بدون روح می شوند كه بر همین اساس، مردم بازی آن نقش را نمی پذیرند.
فراموش نشود، واژگان در عین اینکه راهگشا هستند، گرهانداز نيز هستند و بر همین اساس بسياري از واژگان به دلیل واقعیتها و عملکردها فاقد اعتبار ماهیتی شده اند، اما برای اینکه شکل و نما حفظ شود، آن واژگان را بارها بیان میكنند، بدون اینکه آن واژگان عملکردی گرهگشا داشته باشند.
خوشبختانه فناوری و تکنولوژی بسیاری از عملکردهای پیشین و اکنون تصمیم سازان و تصمیمگیران، جوامع را به روی صحنه آورده است و به عبارتی مانند سریالهای چند قسمتی شده است كه هر قسمت با قسمت بعدی تفاوت هایی عمده را در معرض دید عموم قرار داده است، بنابراین مردم حق دارند نسبت به تناقضات پچ پچ کنند، نقد داشته باشند و مهمتر آنکه انتقادات را در شبکه های مجازی دست به دست بچرخانند و این انتشار یعنی به فهم مشترک رسیدن در رابطه با فاصله زیاد از حرف تا عمل.
خوشبختانه در شرایط امروز جامعه ایران، آشتی مردمی برقرار است و مردم با هم مشکلی ندارند و به عبارتی به فهم مشترکی رسیده اند که باید در کنار یکدیگر باشند، اما همانطور که می دانید در چند سال گذشته عملکردهایی را شاهد بودهاند که آن عملکردها، سودی برای کشور به ارمغان نیاورده بود، مانند انواع و اقسام اختلاسها، بذل و بخششهای زمینی و دریایی، و بسیار نابسامانیهایی که مردم آن را به انجام نرسانیدهاند.
سوالی که در اینجا مطرح است اینکه آیا آن عملکردها اعتماد عمومی را بالابرده یا پایین آورده است؟ هر عقل سلیمی می گوید که اعتماد دوطرفه هنگامی ایجاد و افزایش پیدا میکند که هر دو طرف، نقش خودشان را به درستی ایفا کنند. خوشبختانه مردم همواره بر اساس آنچه موجود بوده است دست به انتخاب و همراهی زدهاند و معنی و مفهوم آن این است که نقششان را به درستی بازی کردهاند، اما بخش ديگري از جامعه هنوز نقش خود را به درستي ايفا نميكنند.