قانون-صنعت خودروي ايران در دنيا بيشتر به عنوان مونتاژكاري شناخته مي‌شود زيرا بعد از حدود نیم قرن فعالیت، هنوز موفق نشده است فاکتورهای اصلی «خودروساز بودن» را به‌دست بیاورد. از جمله اصول مهم در خودروسازی، «قدرت طراحی» و «داشتن پلتفرم» است؛ در حالي كه این دو اصل هنوز در صنعت خودروي ما ديده نمي‌شود. با تمام اين اوصاف اما خودروسازی با همين تعريف ارائه شده، پس از صنعت نفت، بزرگ‌ترین صنعت در كشور ماست. در حال حاضر ایران با تولید 562 هزار و سیصد هفتاد و چهار دستگاه خودرو در رتبه شانزدهم دنیا قرار دارد .
در سال 2016 ایران از لحاظ سرعت رشد صنعت خودرو مقام 16دنیا را در اختیار داشت. در سال ۲۰۰۱، ۱۳ شرکت دولتی و خصوصی در ایران وجود داشت که در میان آن‌ها ایران‌خودرو و سایپا، صاحب ۹۴درصد از کل تولیدات بومی بودند. ایران خودرو در سال ۲۰۰۱ با تولید پیکان (که بعدها در سال ۲۰۰۵، سمند جایگزین آن شد) ۶۱درصد بازار و سایپا در همان سال ۳۳درصد بازار خودروی ایران را به خودشان اختصاص دادند.
توليدات خودروي ايران
تولیدات خودروی ایران در چندگونه مختلف موجود خلاصه مي‌شود. خودروهای مسافری، چهار چرخ محرک، ون، کامیون‌ها، اتوبوس‌ها، مینی‌بوس‌ها و وانت‌ها. حدود ۵۰۰.۰۰۰ نفر به‌طور مستقیم در صنعت خودروسازی و بسیاری دیگر در صنایع مرتبط با آن مشغول به كار هستند. تقریبا ۷۵درصد کل تولیدات خودروی کشور را خودروهای مسافری و ۱۵درصد آن را خودروهای وانت دربرمی‌گیرند.
بازار فروش و تولیدات بومی
در سال ۲۰۰۸، سازمان نوسازی و گسترش صنایع ایران آگهی داد که ۵۴درصد تولیدات خودروی ایران متعلق به سایپا و ۴۶درصدآن متعلق به ایران‌خودروست. با اینکه هر دو شرکت در بورس اوراق بهادار تهران فهرست شده‌اند اما هنوز دولت صاحب ۴۰درصد از سهام هر دو شرکت بود. در جولای ۲۰۱۰، دولت ۱۸درصد سهام ایران خودرو و سایپا را با قیمت دو میلیارد دلار فروخت و سهام خود را در هر دو شرکت به ۲۰درصد رساند. دیگر خودروسازها مانند خودروسازی مدیران خودرو، آذهایتکس، گروه بهمن، کرمان موتورز، رخش خودرو، کیش خودرو، رانیران، تراکتورسازی، شهاب خودرو و دیگران، روی هم فقط ۶درصد خودروهای ایران را می‌سازند. این شرکت‌ها طيف گوناگونی از خودروهاي مختلف را توليد مي‌كنند كه شامل موتورسیکلت، خودروهای مسافری، ون‌ها، کامیون‌های کوچک، کامیون‌های اندازه متوسط، کامیون‌های سنگین، مینی‌بوس‌ها، اتوبوس‌های بزرگ و دیگر خودروهای تجاری و عمومی برای تامین نیاز کشورمي‌شود. در سال ۲۰۰۷ ایران حدود ۵۰۰ میلیون دلار خودرو صادر کرد كه تا ماه مارس ۲۰۰۹، این رقم به يك میلیارد دلار رسید.
كيفيت پايين
يكي از مسائل مهمي كه در توليد خودروهاي داخلي در كشور ما وجود دارد، مساله كيفيت پايين خودروهاي داخلي در مقايسه با قيمت آن‌هاست. متاسفانه در سال‌هاي گذشته، نه‌تنها وضعيت كيفيت خودروهاي داخلي بهتر نشده است، بلكه روز به روز بدتر از قبل نيز شده است و گويا اين مساله هم براي خودروسازان و هم مردم تبديل به يك عرف شده است و متاسفانه هيچ كس در اين راه قدمي برنمي‌دارد. اين در حالي است كه مصرف‌کنندگان، از خدمات پس از فروش خودروسازان و واردکنندگان خودرو چندان راضی به نظر نمی‌رسند. مصرف‌کنندگان خودرو در ایران از کیفیت پایین برخی خودروهای داخلی و همچنین گران‌فروشی و تاخیر در تحویل خودروهای وارداتی و همچنین کیفیت و هزینه‌های خدمات پس از فروش خودرو ناراضی هستند. برای بررسی وضعیت قیمت خودروها در کشور، محصولات برخی از شرکت‌های خودروسازی را در قالب جدول نمایش داده‌ایم.
خودروهای با کیفیت ایرانی همراه با سال نو می‌آیند
در اين باره چندي پيش مدیر عامل سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران از نهایی شدن شش قرارداد خودرویی تا پایان سال جاری خبر داده و گفته بود: «مردم در سال ۱۳۹۶ به صورت ملموس شاهد ورود اتومبیل‌هایی با کیفیت بیشتر خواهند بود». منصور معظمی، معاون وزیر صنعت، معدن و تجارت با اشاره به اینکه وزارت صنعت، معدن و تجارت در سال 1395 محدودیت‌هایی را برای واردات کالا در نظر گرفت، بیان کرد: «شش قرارداد خودرویی تا پایان سال نهایی می‌شود که این خودروها از نظر شرایط کیفی وضعیت مطلوب‌تری دارند و نکته‌ای که باید به آن اشاره کرد، این است که تمامی قراردادها به صورت مشارکتی است».
فقدان طراحی و توسعه محصول
نگاهي به خودروهاي داخلي، به وضوح فقدان طراحی و توسعه محصول را نشان مي‌دهد و همان‌طور كه مشاهده مي‌كنيم پس از سال‌ها هنوز هم پرتیراژترین خودروهای داخلی را محصولاتی قدیمی تشکیل می‌دهند. به‌عنوان مثال، در ایران‌خودرو بیشترین تیراژ متعلق به برندهای پژو است و حتی برندهای داخلی یعنی سمند و رانا و دنا از تیراژ کمتری برخوردارند. یا مثلا در سایپا و پارس‌خودرو، پراید صاحب بیشترین تیراژ است؛ خودرویی که اگرچه آرم داخلی روی آن‌ها نصب می‌شود، با این حال طراحی آن به شرکت‌های خارجی مربوط مي‌شود. بنابراین خودرویی متعلق به خودروسازی ایران نيست. با این حساب، پرتیراژترین محصولات صنعت خودرو کشور را تولیدات قدیمی و متعلق به شرکت‌های خارجی تشکیل می‌دهند و عدم‌معرفی جایگزین برای آن‌ها، دلیلی محکم برای نداشتن قدرت طراحی در صنعت خودروي كشور است.
توليد خودروهاي داخلي روی پلتفرم‌‌های محصولات قدیمی
هرچند ممكن است از ديد برخي، صنعت خودروي کشور با توليد محصولاتی مانند سمند، رانا، تیبا و ساینا، پلتفرم مخصوص به خود را داشته باشد، با این حال همه این خودروها روی پلتفرم‌‌های محصولات قدیمی به تولید می‌رسند. براي مثال، سمند روی پلتفرم پژو 405 ساخته شده و تیبا نیز از پلتفرم پراید و ریو بهره می‌برد. بنابراین نمی‌توان گفت صنعت خودروي کشور دارای پلتفرم مخصوص به خود است. البته با توجه به پروژه پلتفرم مشترک X90، گفته می‌شود خودروسازی کشور به نوعی صاحب پلتفرم است. با این حال هنوز هیچ خودرویی با برند و آرم داخلی روی پلتفرم ذكرشده، ساخته نشده است. پلتفرم موردنظر همانی است که در حال حاضر محصولاتی مانند تندر-90 و ساندرو روی آن ساخته شده‌اند و تمامی آن‌ها آرم رنو را روي خود دارند. بنابراین حتی وجود پلتفرم مشترک نیز نتوانسته ایران را به معنای واقعی کلمه به يك «خودروساز» تبديل کند و این صنعت به باور بسیاری از کارشناسان و حتی فعالان آن، هنوز در فاز مونتاژ و وابستگی به خارجی‌ها باقی مانده است. این «وابستگی» اتفاقا یکی دیگر از دلایل محکم برای «خودروساز» نبودن كشور ما به شمار می‌رود که در دوران تحریم به خوبی خود را نشان داد. در دوران تحريم، صنعت خودروي كشور با افت شدید تولید مواجه شد و تا آستانه فرو ریختن پيش رفت زیرا بیشتر محصولاتی که تولید می‌شدند، به نوعي وابستگی خارجی داشتند. پس از توافق هسته‌ای و لغو تحریم‌ها، خودروسازی کشور دوباره رفته‌رفته جان گرفت و توانست تیراژ خود را بالا ببرد؛ هرچند اين تيراژ مربوط به محصولات قديمي است.
توقف توليد پرايد و پژو
مدتي است كه فشار زیادی روی دو شرکت سایپا و ایران خودرو برای خروج پرايد و پژو از چرخه تولید، وارد می‌شود اما به‌نظر می‌رسد، خودروسازان به‌دلیل درآمد خوبی که از تولید این دو خودرو دارند،حاضر به از رده خارج کردن آن‌ها نیستند.
بنابر آمار تولید و فروش شرکت‌های خودروساز، پراید پرتیراژترین خودرو در کشور به حساب می‌آید. همین موضوع موجب شده این خودرو رتبه بالاترین آورده مالی در میان سایر محصولات سایپا را به خود اختصاص دهد؛ به‌طوری‌که مجموع درآمد سایپا در 10 ماه سال 95، 12هزار و 157 میلیارد تومان بوده که پراید با 4 هزار و 577 میلیارد تومان عایدی مالی توانسته 76/ 37 درصد از درآمد کل سایپا را به خود اختصاص دهد. بعد از پراید، خانواده رنو با 3هزار و 676 میلیارد تومان توانسته سهم 30/ 30 درصدی از درآمدهای سایپا را از آن خود کند.
پس از آن، تیبا با 37/ 19 درصد، سهم سوم درآمدی سایپا را از آن خود کرده است. در این بین، پژو 206 با درآمد 4هزار و 210 میلیارد تومانی به‌عنوان پرفروش‌ترین محصول ایران خودرو توانسته 15/ 24 درصد از درآمدهای این شرکت را پوشش دهد. بعد از پژو 206، پژو 405 با 3هزار و 553 میلیارد تومان توانسته از مجموع درآمدهای این شرکت، سهم 40/ 20 درصدی را از آن خود کند. بعد از این، پژو پارس با 3 هزار و 287 میلیارد تومان توانسته 86/ 18 درصد از درآمدهای شرکت ایران خودرو را پوشش دهد.
تاثير برجام بر خودروسازي كشور
در شرایطي که از صنعت خودروي ایران بیشتر به‌عنوان صنعتی مونتاژکار یاد می‌شود، خودروسازان کشور به لطف توافق هسته‌ای و برجام، قراردادها و تفاهم‌نامه‌هایی مشترک را با خارجی‌ها به امضا رسانده‌اند تا فصلی جدید را در تقویم عمر خود رقم بزنند. قرارداد ایران‌خودرو با پژو، سایپا با سیتروئن و همچنین سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران با رنو، از جمله مهم‌ترین قراردادها و تفاهم‌نامه‌های پسابرجامی صنعت خودرو ي کشور به‌شمار می‌روند که رفته‌رفته در حال ورود به فاز اجرایی هستند. نکته مهم در این قراردادها و تفاهم‌نامه‌ها، تاکید طرف‌های داخلی بر همکاری مشترک است؛ به نحوی که پژو و رنو و سیتروئن قرار است در ایران سرمایه‌گذاری کرده و همچنین محصولات جدید و به روز خود را در کشور تولید و عرضه کنند. با این حال اما به اعتقاد برخی کارشناسان، صرف این نوع همکاری نیز نمی‌تواند صنعت خودروسازي ايران را در واقعيت تبديل به يك «خودروساز» کند زیرا دربرنامه‌های پژو و رنو، در حالی حرف و حدیث‌های بسیاری درباره خروج پراید و پژو 405 از چرخه تولید خودروسازان مطرح است که این دو خودرو حجم قابل‌توجهی از گردش مالی اين شركت‌ها را به خود اختصاص داده‌اند. بنابر آمار 10 ماهه پرفروش‌ترین‌های خودروهای سواری کشور، پراید و پژو 405 به ترتیب رتبه اول و سوم بیشترین تیراژ تولید و فروش را به خود اختصاص داده‌اند. این موضوع نشان از آن دارد که دو خودروي مذکور با توجه به قیمت و میزان تیراژی که دارند، درآمد زیادی را عاید خودروسازان می‌کنند.