قانون- علي روستايي
به گزارش قانون؛ همه كودكان در چند مقطع سني در زندگي‌شان دچار ترس و وحشت مي‌شوند. اين ترس اغلب يك بخش طبيعي از رشد آن‌ها محسوب مي‌شود.
اين ترس‌ها در صورتي غير‌طبيعي هستند كه به صورت دايمي و به مدت طولاني در كودك باقي بمانند يا ذهن كودك را به‌طور كامل اشغال كنند. اين ترس‌ها در تمام فعاليت‌هاي عادي آن‌ها مداخله داشته و تاثير مي‌گذارد و اگر كودك نتواند از آن رهايي يابد به بيماري تشويش كه همان ترس بي‌مورد و بي‌اساس است مبتلا مي‌شود.
به طور مثال دراغلب کودکان، در سنین 6 تا 8 ماهگی، ترس از افراد بیگانه دیده می‌شود و ممکن است تا 18 ماهگی نیز ادامه یابد.
ترس از تاریکی و تنهایی و ترس از حیوانات، بین دو تا پنج سالگی در کودکان ظاهر می‌شود. ترس از مدرسه به ویژه باآغاز دوره دبستان در برخی از دانش آموزان دیده می‌شود ولی با بالا رفتن سن کودک، نوع ترس‌ها بايد تغییر کنند يا به كل از بين بروند در‌صورتي كه اين اتفاق نيفتد والدين بايد به ياري كودك خود بروند.
ترس دايم و ثابت به هر علت که باشد، اثر بسیار نامطلوبی بر جسم و روان کودک به‌جا می‌گذارد و کودک را از زندگی طبیعی و شاد محروم می‌سازد و در نوع حادش سبب اختلال در جسم و روان کودک می‌شود. اطفال در مقابل ترس‌هاي شدید، واکنش‌های متفاوتی نظیر لکنت، شب ادراری، کم‌رویی، افسردگی از خود نشان می‌دهند؛ حتي گاهی اوقات کودک بر اثر ترس پرخاشگر می‌شود. نامطلوب‌ترین اثر ترس این است که شخصیت کودک را نابود می‌کند.
کودک ترسو اتکا به نفس ندارد، در هیچ کاری داوطلب نمی‌شود و کاری را با رغبت انجام نمی‌دهد، زیرا بیشترین میزان انرژی و نیروی او صرف مقابله با ترس شده و گاهی اوقات بی‌تفاوت و تنبل و ضعیف و بی اراده می‌شود. دروغگویی نیز از‌جمله رفتارهای ناپسندی است که بر اثر ترس در کودک پدید می‌آید. ترس بیشترین صدمه را به اعصاب كودك مي‌زند؛ به‌طوري كه مغز ديگر نمی‌تواند به‌خوبی فرمان بدهد، به همین دلیل کودکان گاهی بر اثر ترس‌های شدید دچار لکنت زبان یا شب ادراری می‌شوند.
راه‌هاي درمان ترس كودك
والدین می‌توانند به فرزندان‌شان کمک کنند تا با تقویت حس اعتماد به نفس و کسب مهارت‌های لازم با ترس‌های خود مقابله کنند. به طور مثال تشخیص دهید که این ترس واقعی است.
هرچند که به نظر شما مساله ای بسیار کوچک و پیش‌پا افتاده باشد، برای فرزندتان حقیقت دارد و باعث اضطراب و ترس او می‌شود. صحبت کردن درمورد آن ترس بسیار کمک‌کننده است، کلمات گاهی قادرند احساسات منفی را از چیزی بیرون بکشند. اگر درمورد ترس‌ها صحبت کنید، قدرت آن‌ها کمتر خواهد شد.
* هیچ‌وقت با کوچک و ناچیز کردن آن مورد، سعی نکنید کودک‌تان را وادار به مقابله با آن کنید. گفتن «مسخره بازی در نیار! هیچ دیوی تو کمد تو قایم نشده!» ممکن است باعث شود فرزندتان بتواند بخوابد، اما ترس را از بین نخواهدرفت.
* اسباب ترس را برای فرزندان‌تان فراهم نکنید. اگر می‌دانید فرزندتان از سگ‌ها خوشش نمی‌آید، طوری از خیابان ردشوید که با آن سگ روبه رو نشوید. این‌کار فقط باعث می‌شود که فرزندتان یقین کند که سگ‌ها موجوداتی ترسناک و وحشت‌آور هستند. در این‌گونه مواقع فقط باید با مراقبت و توجه با کودک‌تان رفتار کنید تا بتواند با آن موقعیت ترس‌آور روبه رو شود.
به‌طور كلي راه برطرف‌کردن ترس‌ها، مقابله با آن‌هاست. با استفاده از پیشنهادهايی که در این مقاله ارائه شد، اكنون می‌توانید به فرزندان‌تان کمک کنید تا بهتر با موقعیت‌های زندگی‌شان کنار بیایند.