قانون- جلیل رحیمی جهان آبادی/نماینده تربت جام و دبیر اول کمیسیون قضایی و حقوقی
حمایت از اطفال و کودکان یکی از موضوعات حساسی است که برای بررسی لوایح آن زمان فرواني لازم است. واقعیت این است که نهادهای بسیاری هستند که برای قانونی کردن لایحه حمایت از کودکان باید نظر خود را اعمال کنند. این یعنی بررسی بند به بند این لایحه تنها با توجه به جمع بندی نظرات کارشناسانه گروه های مشورتی انجام شدنی است. بر همین اساس باید گفت که تبدیل این لایحه به قانون، تنها با شنیدن نظرات همه سازمان‌ها و نهادهای مربوطه از جمله بهزیستی، نمایندگان مرکز پژوهش‌های مجلس و ... ممکن است. به عبارتی با چاره اندیشی تمامی اعضای مربوطه درباره هر یک از بندها و تبصره های این لایحه باید به جمع بندی کلی و اساسی دست یافت. بر همین اساس شاید در ابتدا به نظر برسد که با توجه به شمار بالای جرایم کودک آزاری و کشتن اطفال در جامعه، بررسی این لایحه همچنان در حال خاک خوردن در مجلس است اما باید گفت که اقدامات مهمی برای قانونی‌کردن لایحه حمایت از کودکان انجام شده و در حال بررسی در کمیسیون قضایی است و شاید تا چند ماه آینده به صحن علنی مجلس راه یابد. اما همان‌گونه که گفته شد با توجه به کثرت و گستردگی نهادها و گروه های مشورتی که باید برای اعمال نظر خود در شکل گیری بند به بند این لایحه دخالت داشته باشند، تصویب این لایحه به قانون اندکی دچار تاخیر شده است.
در واقع بررسی همه دیدگاه‌هایی که سازمان‌ها و نهادهای مربوطه ارائه می دهند، کمی زمان بر است. کودکان یکی از حساس ترین موجودات این سرزمین هستند و بر همین اساس، باید بررسی هر گونه لایحه‌ای درباره حمایت از کودکان با نهایت دقت و حساسیت انجام شود. از طرفی نیز لوایح دیگری نیز در کمیسیون قضایی مجلس وجود دارد که برای رسیدگی به آن‌ها نیز باید زمان صرف شود، بنابراین مانع خاصی بر سر راه قانونی شدن این لایحه وجود ندارد و تنها حساسیت به موضوع حمایت از کودکان، جمع بندی همه نظرات گروه های مشورتی و رسیدگی به سایر امور و لوایح ارائه شده به کمیسیون قضایی است که اجرا و قانونی شدن این لایحه را با تاخیر مواجه کرده است.
از طرف ديگر انتقادهايي به بي‌توجهي‌ها براي تصويب و بررسي اين لايحه از جانب مسئولان وجود دارد ولي این موضوع بیشتر از اینکه با کوتاهی مسئولان همراه باشد، از ضعف‌های فرهنگی و ریشه‌ای موجود در جامعه رنج می برد. باید گفت که اگر جامعه‌ای از فرهنگ بالایی برخوردار بوده و به کودکان در مدارس آموزش های لازم را بدهد، دیگر شاهد بروز چنین اتفاقاتی نخواهیم بود.
البته باید قبول کرد که جامعه در حال تحول بزرگی است و از سوی سنتی بودن به سمت مدرنیته شدن در حال حرکت است، بنابراین بروز چنین مشكلاتي در جامعه چندان مورد تعجب نیست. اما باید گفت که برای جلوگیری از کودک آزاری و حمایت از آن‌ها بهتر است در ابتدا مسائل فرهنگی موجود در جامعه را به طور ریشه ای حل کنیم. مسئولیت حمایت از کودکان در درجات اول خانواده و محیط های آموزشی هستند و در درجات بعدی مسئولان بايد اقداماتي را انجام دهند. اگر خانواده ای با تربیت ناشایست فرزند زمینه ساز بروز این چنین بزه هایی در جامعه می شود، نباید مسئولان در ازای بروز این چنین انفاقاتی جوابگو باشند.
باید در ابتدا خانوداه ها با مسئولیت خود در قبال فرزندان و جامعه آشنا باشند و در درجات بعدی نیز مسئولان لایحه هایی را برای حمایت از کودکان به تصویب برسانند. نباید همه این مسائل را به قانون گذار نسبت داد و باید برای حل مسائل اقدامات فرهنگی انجام داد. باید سیستم آموزشی نیز در مدارس به کودکان آموزش های لازم را بدهند ولي با این همه نقش مسئولان را نیز در رابطه با حمایت از کودکان نمی توان نادیده گرفت.