در روزهایی که سخنان حیرت انگیز آسمان رسانه ای کشور را دمی آسوده نمی‌گذارد در خواست تبدیل قم به یک کشور مستقل مذهبی مشابه واتیکان از طرف مدیر روحانی یک ارگان مذهبی نقطه جوش مسابقه سخن پراکنی شیداوار در کشور بود.
سخنان جناب حجت الاسلام والمسلمین احمد زادهوش البته تنها نظرات شخصی ایشان تعبیر شد ولی به این بهانه می‌توان به یک روند جزیره سازی و حریم خواهی در کشور اشاره کرد که هر شخص و گروه و دسته به فراخور سلیقه شخصی خواهان ایجاد مزرعه اختصاصی خود و اطرافیانش است.
روزی جناب حجت الاسلام و المسلمین احمد علم الهدی خواهان جدا دانستن حکایت خراسان با بقیه نقاط می‌شوند و از بقیه ساکنان که سبک زندگی دیگری را طلب می کنند، ولو خواست هایی در چارچوب قوانین مشروح ولذت حلال باشد، می‌خواهد استان را ترک کنند.
مذهبیون سنتی ناراضی و برکنار از اخلاق عمومی تظاهرات هنجارشکنانه در سیمای شهر تهران، کلنی مدیران مذهبی و سنتی ساکن در خیابان ایران را ایجاد می‌کنند تا جزیره منزه خود را در دریای نامطمئن داشته باشند.
حتی در برخی مجتمع های مسکونی مدرن و گرانقیمت افراد را از نظر ظاهر و تحصیلات هم چک می‌کنند تا آدم نامطمئن و به اصطلاح آنتن اقدام به خرید خانه نکند. در حوزه بحران آب و تقسیمات کشوری هم چنین حکایتی پررنگ تر از همیشه است.
گروهی آب را مختص منطقه خود دانسته و انتقال به دیگر نقاط کشور را برنمی‌تابند و بر سر تقسیم جغرافیایی یک شهر تمایل به الصاق و ایجاد بر مبنای همزبانی پررنگ شده است . (به اختلاف نظرها بر سر آستارا میان اردبیل و گیلان نگاهی بیفکنید.)
در این میان نکته باریک تر از مو این است که هیچ کلنی سازی و جزیره سازی سعادت و خوشبختی به بار نیاورده و این اصلاح روندها و بهبود مدیریت و البته گسترش اخلاق و رواداری است که می‌تواند زیست رضایتمندانه را فراهم کند و نه فرو رفتن در جزیره خودی‌ها . اگر بنابر ناکارآمدی، قبیله گرایی و قوم نوازی والبته تحمیل قرائت خود بر دیگران باشد جزء کوچک جزیره ای هم با کلی به بزرگی یک قاره تفاوتی ندارد.
جالب اینکه بخشی از نیروهای اجتماعی،سیاسی و فرهنگی که وابستگی به قرائت دینی ،انقلابی و ملی دارند این روزها کعبه آمال را نمونه های غربی قرار داده اند و آن را کمال مطلوب می دانند.
جناب زادهوش مفتون الگوی واتیکان است و می‌پندارد اگر مدل ایتالیا –واتیکان اجرا شود بسيار پیشرفته شده است و ابراهیم حاتمی‌کیا فیلمساز که ادعای ارزشی بودن دارد مفتخر است که از سینمای معناگرا وکم‌خرج برآمده از گفتمان انقلاب اسلامی به تولید پروژه های پرهزینه و شبه هالیوودی رسیده و« چ» و« به وقت شام» و«چیطوری ایرانی» می‌سازد، حال که اگر این نسخه ها شفابخش بود خود صاحبان ومبدعانش در اشل بهتر آن را تولید می‌کنند.
اگر در تمام حوزه ها به بازگشت اخلاق و اداره مطلوب والبته پاکدستانه اقدام شود بهشت مقصود در دسترس است و اگر می‌خواهیم بهشت اختصاصی بسازیم و اغیار را به درون راه ندهیم بدانیم که بهشت شداد را پی ریزی می‌کنیم.
اگر احترام وساده زیستی و ملجأ و پناه مردم و مومنان از سراسر دنیا بودن در قم به کمال برسد چنان دیار نیکانی برپا خواهد شد که بی نیاز از رویای واتیکان شدن خواهد بود.