قانون- سهیلا جلودارزاده/ عضو فراکسیون امید
این روزها در کشور اتفاقاتی افتاده که متاسفانه بیش از همه شأن و منزلت اسلام و کشور را تحت تاثیر قرار داده است. در واقع شعارهایی که بر علیه مسئولان داده می‌شود يا ترساندن آن‌ها باعث تزلزل جایگاه ارکان حکومت شده است. عده‌ای عدم مذاکره با آمریکا را ناشی از اهل مذاکره نبودن مسئولان عنوان و برخی دیگر از استخر فرح صحبت می‌کنند و شأنیت اسلام و کشور را کاهش می‌دهند. در مقابل عده ای دیگر نیز صلاحیت مسئولان را خطاب قرار داده و ارکان مهم نظام جمهوری اسلامی ایران را متزلزل می‌کنند. غافل از اینکه این موضوعات می‌تواند اتحاد جامعه را از بین ببرد و هیچ تقدس و شأنی را در کشور بر جای نگذارد. شاید یادمان رفته است که اصل وظیفه ما در کشور چه بوده و برای چه در کنار همدیگر جمع شده ایم. باید گفت که وظیفه اصلی ما مسئولان امر بیش از اینکه به مسائل حاشیه پرداخته و یکدیگر را تهدید کنیم، این بوده که با میزان درکی که از مسائل داریم دور یکدیگر جمع شویم و برای حل مشکلات کشور چاره ای بیندیشیم. این در حالی است که گاهی می بینیم مسئولان و نماینده های مجلس حساب کار را فراموش کرده اند و با ساز و کار مناسبی برای از میان بردن چالش های کشور قدم برنداشته‌اند. در همين راستا متاسفانه باید گفت که وقوع اتفاقاتی همچون تهدید نماینده‌ها در رد صلاحیت آن ها می‌تواند نظام را از بین ببرد. با چنین اتفاقاتی مجلسی نمی‌ماند که بخواهد در راس امور باشد و فعالیت کند. جدای از این اركان جایگاه و شأن خود را از دست می‌دهد و دیگر اعتباری برای نهادهای مهم کشور باقی نمی ماند.
وقتی ما به جمهوریت که اصل اساسی نظام است اعتنایی نمی‌کنیم و مسائلی را مطرح می‌کنیم که به طور مستقیم جایگاه مسئولان را مورد هدف قرار می‌دهد و در اصل به بنیادهای کشور لطمه وارد کرده ایم. این در حالی است که یک نماینده و یک مسئول امر باید عصاره فضائل در کشور باشد. نماینده‌ها باید از سوی نهادهای مختلف کشور مورد احترام واقع شوند. بر همین اساس تهدید یا ارعاب نماینده‌ها می‌تواند تاثیر بسیار مخربی را بر جریان امور کشور بگذارد. اگر نماینده‌ای به خاطر ترس از رد صلاحیت نتواند حرفی بزند یا فعالیتی را انجام دهد. در اصل امور کشور مطابق با ساز و کار پیش نخواهد رفت و این موضوع همچون غده‌ای سرطانی می‌تواند تمام نظام را آلوده کند و تاثیر منفی آن به جامعه نیز منتقل شود. به عقیده بنده پیش از اینکه به مسائل حاشیه توجه کنیم و ایرادهای کاری یکدیگر را مطرح کنیم، ما مسئولان وظیفه داریم تا با خود بیندیشیم که چقدر برای رضایت خداوند تلاش کرده ایم و در این راستا گام برداشته‌ایم. باید قبل از اینکه ایرادهای یکدیگر را فاش کرده یا همدیگر تهدید کنیم در برابر خداوند متعال شرح و حال خود را بازگو کرده و برگردیم به راهی که ما را در آن قرار داده اند تا برای حل مشکلات کشور با اتحاد و دوستی گام برداریم.