قانون- مرتضی صفاری نظری/ عضو كميسيون امنيت ملي و سياست‌خارجي
من فکر می کنم که ستاد بحران در کشور ما از دو مشکل اساسی برخوردار است که تا این دو مورد حل نشود، نمی توان انتظار داشت این سازمان به خوبی بتواند مسائل را در زمان بحران ها مدیریت کند. واقعیت این است که ستاد بحران در کشور ما یکی از لحاظ ساختاری مشکل دارد و در درجه دوم نیز این سازمان دارای مشکل اعتباری و بودجه ای است؛ بنابراین این دو عامل باعث شده اند تا این سازمان ضعیف عمل کند. از طرفی نیز وجود این دو مشکل اساسی باعث شده كه ستاد بحران چندان موظف نباشد وظایف خود را به درستی انجام دهد و در کل انتظار زیادی از این سازمان با این کمبودها نداریم. این در حالی است که در سایر کشورهای همسایه یک وزارتخانه برای بحران وجود دارد. این وزارتخانه در زمینه هر بحرانی از تجهیزات کافی و مدرن برخوردار است و البته پرسنل آموزش دیده نیز در زمینه برخورد با مسائل و بحران ها وجود دارد که به خوبی در هر بحرانی بتوانند بحران ها را مدیریت کنند. این پرسنل در کشورهای همسایه به صورت هماهنگ شده با یکدیگر در شرایط بحرانی بسیج می شوند و ه برای حل مسائل اقدام می کنند. این در حالی است که این تشکیلات در کشور ما وجود ندارد و مجموعه های مختلف در زمینه حل مسائل بحرانی هماهنگ نیستند. در ایران ستاد بحران تحت نظر وزارت کشور است و این چارچوبی که وجود دارد در سطح شهرستان ها به خوبی وارد کار نمی شود. با توجه به مشکلات اقتصادی موجود در ستاد بحران اکنون شاهد هستیم که عملکرد خوبی از سوی این سازمان دیده نمی شود. خودم دو سالی است که پیگیر اختصاص اعتباری به حوزه انتخابیه ام هستم تا خسارت وارده شده به این بخش را برای مردم جبران کنم اما به دلیل کمبود بودجه این سازمان هنوز بعد از دو سال موفق به دریافت اعتبار نشده ام، بنابراین باید گفت که بخش بزرگی از مشکلات این سازمان مربوط به مسائل مالی است. در کشور ما که یکی از نقاط زلزله‌خیز در جهان است، نقش ستاد بحران از اهمیت زیادی برخوردار است و باید مانند کشورهای همسایه در این زمینه با تجهیزات کامل‌تر و پرسنل آموزش دیده کار کنیم. ایران کشوری زلزله خیز و بحران زاست، در برخی از فصول سال بارندگی به بخش های مختلف کشور آسیب می زند و در برخی زمان ها نیز زلزله تلفات زیادی را به بار می آورد. مثلا سال گذشته موارد زیادی از زلزله در کشور گزارش شد که به دلیل کمبود های سازمان بحران، به خوبی نتوانستیم خسارت را مدیریت کنیم؛ بنابراین ضروری است كه از کشورهای همسایه در این زمینه الگوبرداری کنیم. این در حالی است که ارگان‌های مختلفی که در زمینه مدیریت بحران فعال هستند، به صورت یکپارچه با یکدیگر عمل نمی کنند. از طرفی ارگان‌های مختلف در یک مجموعه قرار ندارند و ارتباط مناسبی با همدیگر ندارند تا بتوانند مسائل را به خوبی مدیریت کنند. این در حالی است که باید در هر بحرانی جلساتی برگزار شود و وظایف در بین افراد تقسیم شود که در بسیاری از کشورها این چنین است و یک وزارتخانه ای وجود دارد که از بودجه و اعتبار لازم و کافی برخوردار است و هماهنگ با یکدیگر کار می کنند. باید در این زمینه برای مردم نیز فرهنگ سازی شود تا در هر گونه بحرانی در کنار مسئولان برای کاهش و جبران خسارت وارد عمل شوند. در این زمینه می توان از رسانه ملی کمک گرفت و حتی آموزش هایی را در دوران کودکی در مدارس داد.