«اسماعیل» ها را دریابید!

قانون-امین ترابی

اسماعیل بخشی یکی از کارگران کارخانه نیشکر هفت تپه است که به همراه همکارانش ماه‌ها به موضوع تعطیلی کارخانه و بحران اقتصادی آن معترض بود. این اعتراضات به داخل شهر اهواز هم کشیده شد تا نهایتا نیروهای امنیتی با برخورد با آن‌ها چند نفری را دستگیر کردند که یکی از آن‌ها اسماعیل بخشی بود. پس از مدتی ایشان از زندان آزاد شد اما در بیانیه ای که در فضای مجازی منتشر کرد به شکنجه های روحی و جسمی در طول مدت بازداشت اعتراض و حتی وزیر اطلاعات را به مناظره ای در تلویزیون دعوت کرد. پس از انتشار این بیانیه رسانه ها به شدت بر روی موضوع کار کردند و مساله را به صحن مجلس کشاندند تا با بررسی دقیق و پیگیری‌های موشکافانه، ماجرا ریشه‌یابی شود. اما در اقدامی عجیب در برخی از کمیسیون‌ها تنها از وزیراطلاعات دعوت شده و ایشان هم طبیعتا موضوع را تکذیب کرده است. اگر دقیق‌تر به ماجرا نگاه کنیم درمی يابیم که دلیلی ندارد آقای اسماعیل بخشی پس از آزادی از زندان برای خود و خانواده اش هزینه تراشی کند و حرف‌های خلف واقع بزند. واژه های بیانیه ایشان بوی صداقت می داد. هیچ بعید نیست که در طول مدت بازداشت چنان اتفاقاتی برای او رخ داده باشد. در تاریخ فعالیت سازمان‌های امنیتی و انتظامی کشور در کنار همه جانفشانی‌ها و فداکاری‌ها، مواردی وجود دارد که افراط در مساله رخ داده و منجر به یک بحث جدی شده است. به‌هرحال ممکن است اقلیتی در یک دستگاه امنیتی باشند که رویه متفاوتی از روال سازمان خود داشته باشند. شکنجه زندانی با کلیه اصول اولیه انسانی و اسلامی مغایرت جدی دارد. امیرالمونین علی (ع) حتی اقرار و اعتراف متهمی که در زندان باشد را معتبر نمی داند. (كافي، ج7، ص260). چه رسد به متهمی که تحت شکنجه اعتراف کند. اساسا کارگری که محتاج نان شب است چه ارتباطی با سیاست و دشمنان خارجی و ... می‌تواند داشته باشد که برای اقرار و اعتراف او را تحت فشار بگذارند. رسانه‌ها و مسئولان مربوط می بایست منصفانه بین یک دستگاه حاکمیتی و یک شهروند معترض قضاوت کنند و اگر حتی ایشان ادعای غلطی داشته از وزارت اطلاعات اعاده حیثیت کنند. اما با بروز ماجرای آقای بخشی، انگار موضوع کارخانه نیشکر هفت تپه به طور کامل به حاشیه رانده شده است. اگر درصدی از توان امنیتی و مدیریتی که برای تکذیب یا پاسخ به حرف‌های آقای بخشی به کار افتاده، برای حل مشکلات کارخانه همت می‌کرد اساسا اعتراضی رخ نمی‌داد که حاشیه ساز باشد. ممکن است کارگران یک کارخانه را بتوان با زور به خانه فرستاد اما حجم وسیعی از نارضایتی انباشته شده در بخش‌های گوناگون که با بی تدبیری رها شده است، پتانسیل تبدیل شدن به یک سیل عظیم را دارد. آقایان مسئول در کلیه ردها به داد مردم برسند. مشکلات‌شان را با برنامه های کوتاه مدت و بلندمدت حل کنند. اسماعیل هاي زيادي درکشور هستند که معترضند و دشمن نیستند و به وضعیت‌شان اعتراض دارند. آن‌ها را دریابیم. قبل از اینکه دیر شود.