چندي پيش در خبرها آمده بود كه شرکت ملی نفت تایوان برای جبران اشتباه خود مبنی بر در اختیار گذاشتن بنزین غیر استاندارد در ماه جاری، به خریداران بنزین اکتان بدون سرب از شهر‌های نیوتایپه، تاویوان، هینچو و میائولی با در دست داشتن رسید و یا برگه کارت اعتباری خود، تا 6 ماه فرصت داده تا با مراجعه به پمپ بنزین‌های این کشور، بنزين رايگان دريافت كنند. به اين ترتيب مشتریانی که از اول تا ۲۱ اکتبر از پمپ بنزین‌ها سوخت دریافت کرده‌اند، می‌توانند با ارائه فیش قبلی خود به همان مقدار خرید شده از بنزین رایگان استفاده کنند. از آنجايي كه شركت‌هاي توزيع سوخت در اين كشور دولتي نيستندو احتمالا به اين دليل كه ان‌جي‌ا‌وها (سازمان‌هاي مردم نهاد) از اين شركت شكايت نكنند، اين اقدام صورت گرفته است؛ اما در ايران هر چقدر بنزين بي كيفيت به مردم فروخته شود، هيچ جريمه و جبراني براي آن ارائه نمي‌شود. در حال حاضر معدود كشورهايي در دنيا هستند كه توزيع سوخت در آن‌ها توسط دولت صورت بگيرد كه ايران يكي از آن‌هاست. به همين خاطر است كه بنزين سوبسيدي و بي‌كيفيت به مردم عرضه مي‌كند. اگر چنين اتفاقي به دليل كم‌كاري در وزارت نفت، در ايران صورت بگيرد ايراني‌ها بايد تا آخر عمرشان بنزين مجاني مصرف كنند، زيرا بنزين در ايران استاندارد ندارد. از طرفي بايد همراه با استانداردسازي خودرو به استانداردسازي جاده‌ها و سوخت نيز بپردازيم. براي مثال سازمان استاندارد اعلام كرده كه از دي ماه خودروها بايد رادار خط داشته باشند، اين درست است، اما زماني كه جاده‌ها خط‌كشي ندارد، رادار خط به چه دردي مي‌خورد؟ بنابراين بايد در ابتدا استانداردسازي در جاده‌ها صورت بگيرد و بعد در خودروها رادار خط تعبيه شود. البته تمام اين استانداردها بايد در راستاي يكديگر شكل بگيرند. سالانه 480 هزار تصادف ثبت شده در ايران جدا از تصادفاتي كه ثبت نشده است، اتفاق مي‌افتد. اين آمار پليس است. يعني يك ميليون خودرو با هم تصادف مي‌كنند. فرهنگ رانندگي، استانداردسازي خودرو، سوخت و جاده به عنوان زنجيره است. خودرو يكي از حلقه‌هاي اين زنجير است. بنابراين انسان، جاده، خودرو، قوانين و استانداردها به يكديگر متصل هستند، يكي از آن‌ها را مطابق با استاندارد ايجاد كنيم مابقي استاندارد نمي‌شود. همه اين زنجيره بايد با هم استانداردسازي شود. هر كدام از اين حلقه‌ها درست فعاليت نكند، تاثيري در بهبود وضعيت نخواهد داشت. اگر تمام خودروها در ايران با استاندارد جهاني به بازار عرضه شود، اما سوخت بي‌كيفيت توزيع شود، چه فايده‌اي دارد؟ استاندارد اجباري در تمام دنيا جلوگيري از آلودگي است. استاندارد بنزين و گازوييل بايد 5 پي‌پي باشد،آيا وزارت نفت اين اقدام را انجام مي‌دهد؟ اين سوال ساده‌اي است. اكنون گازوييل ايران چند پي‌پي‌ام است؟ مگر قرار نيست يورو 4 باشد؟ چند ماه است كه بنزين سوپر در كشور توزيع نمي‌شود؟ بايد استانداردها در تمام حوزه‌ها رعايت شود. مهم‌ترين حوزه نيز استاندارد سوخت است. زماني كه متوسط مصرف سوخت خودروها در ايران و آلمان را مقايسه مي‌كنيم، تنها مقايسه دو خودروسازي نيست، بلكه بايد توزيع كننده نفت(وزارت نفت و شركت نفت شل) دو كشور پليس و مردم دو كشور را نيز در نظر بگيريم. از سال 80-79 تاكنون مجموعه وزارت نفت راضي نشده است كه بنزين اندكي استاندارد در كشور توليد كند.