28مرداد امسال با سال های دیگر برای تحریریه روزنامه قانون متفاوت است.هم زمانی سالگرد کودتای 28مرداد با شماره 1000روزنامه قانون، روز متفاوتی برای تحریریه ساخت.حال انگار که دو بار توقیف، که انتشار متوالی روزنامه را دچار وقفه کرد تا شماره هزار به روز 28 مردادسال 96 برسد ، برای ما خاطراتش به سختی آنچه گذشت دیگر نیست. 28 مرداد برای ابد در تاریخ این سرزمین، روز مهمی است. روزی که گذشت 60سال از آن نیز، زخم فرود آمده بر پیکر آزادی خواهی ایران را ترمیم نکردو بازی تقدیر شماره 1000 روزنامه را به این روز پیوند زد.
5 سال پیش و در پاییز دود آلود سال 91 که قدم به دنیای مطبوعات نهادیم هزار امید با ما بود. هزار امید که اکنون در شماره هزار روزنامه شاید به بخشی از آن دست یافته باشیم و بخشی بزرگ تر از امیدها و آرزوها هنوز باقی مانده است و امیدواریم که به آنان نیز دست یابیم.در این 5 سال بسیار تلاش کردیم در عین بی طرفی چشم بیدار جامعه باشیم و حداقل‌هايي از چرخ چهارم دموکراسی بودن را در کار خود لحاظ کنیم. در این سال ها عادت کرده‌ایم بنویسیم كه روزنامه‌ها فانوس‌های کوچکی هستند درراستاي باقی ماندن نور برای تابیدن بر حقوق ملت‌ها و بایدآزادی مطبوعات را پاسداشت ودراین پاسداشت، چه بسیاردولت‌ها که هراسان می‌شوند و برسر این روزنه‌های کوچک نور مانع می‌تراشند. اما از یاد نبریم که نهال نورس«مطبوعات مستقل»علاوه‌براحتیاج به آزادی ازطرف دولت‌ها نیازمند مهربانی ازسوی شهروندان نیزهستند. روزنامه‌هابرای آنکه بتوانند به حقیقت صدای جامعه باشند، برای حفظ استقلال خود نیازمند این هستند که از منابع مالی، سیاسی و اقتصادی بی‌نیاز باشند و برای این حفظ استقلال وبی‌نیازی، خواستار همراهی جامعه هستند كه مردم می‌توانند بخشی بزرگ از ضمانت استقلال رسانه‌هاباشند؛اگراراده جمعی بر این قرار گیرد که از حمایت دست نکشند. گاهی باید از آن حرف‌های تکراری رها شد و سوال را با صدای رسا و بلند از جامعه پرسیدکه تاچه حد حاضر هستند بهای آزادی واستقلال مطبوعات را بپردازند؟سوالی که پاسخی ساده دارد؛مطبوعات، تنها سعه‌صدر دولت‌ها را نمی‌خواهد که مهروهمراهی جامعه را نیز طلب می‌کند. تنهادرجامعه‌ای كه مسئول و آگاه است می‌‌توان امید داشت تا مطبوعات و رسانه‌ها راه را به‌درستی طی کنند و همان چرخ چهارم دموکراسی باشند. و اما امروز در حالی شمارگان روزنامه چهار رقمی می شود که امیدواریم آن هزار آرزو رنگ حقیقت به خود گیرد و سعه صدر دولت ها و مسئولان در مقابل رسانه و مطبوعات بیشتر شده و همراهی و همدلی جامعه برای دست یافتن به مطبوعاتی آزاد و مستقل افزون تر شود.