قانون-یکی از خاطراتی که از کودکی به یاد می آوریم، قصه های شبانه است. قصه هایی که از نسلی به نسل دیگر منتقل شده اند و امروز برای فرزندان‌مان تعریف می کنیم. گویی قصه گفتن برای بچه ها هنگام خواب تبدیل به عادتی ترک نکردنی شده اما آیا می دانیم قصه‌گویی چه تاثیراتی در پرورش نسل جدید و آشناسازی او با فرهنگ و آداب و رسوم دارد؟ آیا به این نکته توجه کرده ایم که نسل جدید چه ارتباطی با قصه برقرار می کند و چگونه می توان از طریق قصه‌گویی بخشی از تربیت و آموزش اجتماعی را در کودک نهادینه کرد؟ در ادامه این گزارش نظرات گروهی از متخصصان کودک و نوجوان را درخصوص نقش قصه و قصه گویی در پرورش فکر و آموزش اجتماعی کودک و نوجوان می خوانید و با لزوم قصه گویی از جنس خیال کودکانه آشنا می شوید.
در معنای عام قصه چیزی است که ما با آن درگیریم و در سطح زندگی فردی برای بیان معانی خود نیاز به طرح قصه داریم. ما در طول روز مدام در حال بیان قصه هستیم و در سطح کلان‌تر و در جوامع نیز همگی در حال روایت‌هایی از اسطوره‌ها هستند. با این حال خود قصه چیست؟
عبدالوهاب شهلی‌بر معتقد است: قصه تجربه‌ای است که دهان به دهان منتقل می‌شود. در قصه عناصری وجود دارد که در تضاد با رمان است. در رمان تخیل انسان حاکم است و قصد آن مشورت دادن نیست. اما قصه‌ها با واقعیت پیوستگی دارند و قصه‌ها آشکار و نهان به مشورت و اندرز می‌پردازند و با حکمت در ارتباط است.
البته او بر این باور است که می توان از قصه در آموزش مهارت‌های اجتماعی نیز بهره جست چنانکه با تعریف قصه و گنجاندن مفاهیم محیط زیستی می توان پیوندی بین کودک و طبیعت ایجاد کرد. چرا که قصه‌ها جان انگارند و ارتباط هستی شناسی را معنا می‌بخشند.
قصه، محرک ذهن
در این میان نمی توان از این مهم غافل شد که قصه‌گویی و قصه‌پردازی جان بشر است. یعنی هر کنشی که انجام می‌دهیم در قالب داستان‌های متصور در ذهن هر یک از ما فهمیده می‌شود. از همین روی ما بدون قصه ذهنی، توانایی فهم هیچ نکته‌ای را نداریم.
هدی حدادی؛ نویسنده و تصویرگر نیز بر این باور است که قصه‌گویی، ذهن کودک را در موضوعات مختلف تحریک می کند چراکه کود%D