اغراق نیست اگر بگوییم یکی از مظلوم‌ترین واژه‌ها در کشور ما قانون است. نخست نگاهی به معنای این کلمه بیندازیم،در لغتنامه دهخدا چنین آمده است:«حکم اجباری که از دستگاه حکومت مقتدر مملکتی صدور یابد و مبنی و متکی بر طبیعت عالم تمدن و متناسب با طبیعت انسان باشد و بدون استثنا شامل همه افراد مردم آن مملکت شود و اغراض مستبدانه اشخاص را در آن دخالتی نباشد».این توصیف به‌خوبی اهمیت اجرای قانون یکسان برای تک تک افراد جامعه را بیان می‌کند.

اما حال مروری بر سرگذشت این واژه در چند سال اخیر بیندازیم؛ همه ما ضرب المثل«قانون بد بهتر از بی قانونی است» را شنیده ایم، این ضرب‌المثل به خوبی تاثیرات داشتن قانون ولو بد را بیان می‌کند.طبیعی است که در همه کشور ها چه توسعه یافته و چه در حال توسعه همیشه افرادی هستند که از رعایت قانون سرپیچی می‌کنند اما آنچه درباره کشور ما هشداردهنده به حساب مي‌آيد، رشد فزاینده تعداد افرادی است که قانون را رعایت نمی‌کنند، به‌عبارت بهتر روز به روز بی قانونی بیشتر رواج پیدا می‌کند.برای اثبات این ادعا کافی است نگاهی به وقایع چندماه اخیر بیندازیم.برای مثال متاسفانه تعداد زیادی از فروشندگان،کالایی را که روی آن قیمت حک شده بود با قیمتی بیشتر حتی دو برابر به‌فروش می‌رساندند و اگر خریدار نیز اعتراض می‌کرد فقط با بیان اینکه من نیز با قیمتی بیشتر از قیمت روی جلد آن‌را خریداری کرده ام ،خود را تبرئه می‌کردند و این در حالی بود که سازمان تعزیرات به‌عنوان نهاد ناظر بارها اعلام کرده بود که اجناس باید با قیمت روی جلد به‌فروش برسد؛ دیگر مثال که همه آن‌را از طریق رسانه مشاهده کردند زمانی بود که بازرسان سازمان تعزیرات یکی از کارخانه‌هاي لبنی را به‌علت گران فروشی جریمه مالی کردند اما در کمال شگفتی و در حضور بازرسان ،ریاست کارخانه اعلام کرد حاضر به کم کردن قیمت‌ها نیست و به روند فعلی ادامه خواهد داد! اگر مجال بود ده‌ها مثال از نقض قانون توسط افراد مختلف بیان مي‌کرديم،صرف نظر از رشد روزافزون تخلف از قوانین، تفکر در این مورد ضروری است که چرا قانون‌گذاران گاهي قانونی را تصویب می‌کنند که قابلیت اجرایی ندارد یا دست‌كم نمی‌توان به‌خوبی برحُسن اجرای آن نظارت کرد؟ و همچنین طرح این سوال که چرا متولیان امر در اجرای قوانین، گاهي گزینشی رفتار می‌‌كنند؟ یک نمونه آشکار آن ماموران مقابله با سد معابر شهرداری هستند. در بسیاری از موارد دیده شده که ماموران در مقابله با دستفروشان بسیار جدی هستند ودر مقابل مغازه‌دارانی هستند که نصف پیاده رو را اشغال کرده‌اند اما حتی تذکری به آن‌ها داده نمی‌شود!

مسئولان محترم به صراحت عرض می‌کنيم ادامه روند کنونی و رشد بی‌قانونی وضعیت مخاطره آمیزی برای کشور ایجاد می‌کند،شايد نگارنده سررشته ای در امورکلان نظامی نداشته باشد اما یقین داريم آمریکا،اسراییل،عربستان و حتي جیبوتی! تهدید اصلی کشور ما نیستند و در مقابل اتحاد مردم ایران در دفاع از کشورشان نمی‌توانند كاري بکنند، بزرگ‌ترین خطری که کشور ما را تهدید می‌کند، رواج بی قانونی است که تبعات فراوان ناگواری دارد؛ بنابراين اگر توانایی اجرای قانونی را ندارید، آن‌را تصویب نکنید و چنانچه قانونی را تصویب کردید بر حُسن اجرای آن نظارت دقیقی كنيد. این‌قدر به حریمِ واژهِ بی پناهِ قانون تجاوز نکنیم،یادمان باشد از زمانی که سقراط جام زهر را سرکشید واژه قانون مقدس شد.یکی از مواردی که در امیدواری مردم به آینده و دلخوش شدن به زندگی اهمیت فراواني دارد، این است که مردم احساس کنند که قانون برای همه یکسان است و همه در شرایط برابری هستند و کسی از رانت بهره نمی‌برد‌ و در شرایط سخت تحریم اقتصادی به راستی چه موضوعي مهم‌تر از حفظ روحیه و امیدواری به آینده از سوی مردم جامعه است؟!